Blogs
OPINIE I Johan Hoet: de basisidee van cohousing
Geplaatst op
21/12/2022
In dit opiniestuk vertelt Johan Hoet van cohousing kadans (Wijnegem) waarom cohousing voor hem meer is dan het collectief beheer van een deel van de woonstructuur.
de basisidee van cohousing
Ik krijg vaak de vraag ‘wat is cohousing nu eigenlijk meer dan dat een deel van de woonstructuur gemeenschappelijk beheerd wordt, dat gebeurt toch in ieder appartementsgebouw en er zijn tegenwoordig ook al wooninitiatieven waar een gemeenschappelijke cafetaria met allerlei diensten ter beschikking staan (bvb: Prins Kavelhof in Brasschaat, Van Hemelrijcklei). Cohousing gaat echter verder.
In de klassieke VME’s ligt de klemtoon op de uiterlijke structuren, maar men leeft nog steeds heel erg op zichzelf, het is nog steeds mogelijk dat men z’n buren nauwelijks kent. Bij cohousing ligt de klemtoon echter op de interesse en het zorgen voor elkaar, op het delen van elkaars noden, ervaringen en vreugden, het samenleven en samengroeien in harmonie en vrede. Het is een streven naar een eenheid in verscheidenheid, waarbij ieder mag leven en ontwikkelen volgens eigen inzicht, vermogen en tempo, zonder iemand uit te sluiten.
Meningsverschillen worden vreedzaam opgelost en mogen zeker niet escaleren tot ruzie. Als er afspraken moeten worden gemaakt, dan gebeurt dit op basis van gelijkwaardigheid en worden de beslissingen genomen in consent, niet volgens het meerderheidsprincipe.
Het consentprincipe is gebaseerd op het respect voor iedereen, ook voor hen die een afwijkende mening hebben, het is geen dictatuur van de meerderheid. En dit alles in respect voor de vrijheid en de eigenheid van iedere deelnemer.
Cohousing is de kunst van de bewonersgroep om het voortdurende evenwicht te vinden tussen het collectieve en privatieve leven. Van de leden van een cohousing wordt van bij de aanvang verwacht dat ze bereid zijn om met respect en vriendelijkheid met elkaar om te gaan, om zich niet te ergeren aan het anders zijn van de anderen, maar dit juist te leren waarderen.
Dit is echter geen verplichting, maar een in vrijheid genomen intentie die men al doende tot ontwikkeling brengt om tot een vredevol samenleven te komen. En verder willen cohousers ook aandacht geven aan een gezond samenleven met de buurt, de gemeente, het land, de gehele aarde (ecologie, energiearm, circulair, consuminderen, ruimtebesparend, kunstzinnig) en voor wie daar gevoelig voor is: ook met de daarbij horende geestelijke wereld.
Het welzijn van ieder van ons is des te groter wanneer ieder lid van de gemeenschap zorg draagt voor het welzijn van het geheel en de gemeenschap zorg draagt voor het welzijn en de ontwikkeling van elk lid.
Johan Hoet
In de klassieke VME’s ligt de klemtoon op de uiterlijke structuren, maar men leeft nog steeds heel erg op zichzelf, het is nog steeds mogelijk dat men z’n buren nauwelijks kent. Bij cohousing ligt de klemtoon echter op de interesse en het zorgen voor elkaar, op het delen van elkaars noden, ervaringen en vreugden, het samenleven en samengroeien in harmonie en vrede. Het is een streven naar een eenheid in verscheidenheid, waarbij ieder mag leven en ontwikkelen volgens eigen inzicht, vermogen en tempo, zonder iemand uit te sluiten.
Meningsverschillen worden vreedzaam opgelost en mogen zeker niet escaleren tot ruzie. Als er afspraken moeten worden gemaakt, dan gebeurt dit op basis van gelijkwaardigheid en worden de beslissingen genomen in consent, niet volgens het meerderheidsprincipe.
Het consentprincipe is gebaseerd op het respect voor iedereen, ook voor hen die een afwijkende mening hebben, het is geen dictatuur van de meerderheid. En dit alles in respect voor de vrijheid en de eigenheid van iedere deelnemer.
Cohousing is de kunst van de bewonersgroep om het voortdurende evenwicht te vinden tussen het collectieve en privatieve leven. Van de leden van een cohousing wordt van bij de aanvang verwacht dat ze bereid zijn om met respect en vriendelijkheid met elkaar om te gaan, om zich niet te ergeren aan het anders zijn van de anderen, maar dit juist te leren waarderen.
Dit is echter geen verplichting, maar een in vrijheid genomen intentie die men al doende tot ontwikkeling brengt om tot een vredevol samenleven te komen. En verder willen cohousers ook aandacht geven aan een gezond samenleven met de buurt, de gemeente, het land, de gehele aarde (ecologie, energiearm, circulair, consuminderen, ruimtebesparend, kunstzinnig) en voor wie daar gevoelig voor is: ook met de daarbij horende geestelijke wereld.
Het welzijn van ieder van ons is des te groter wanneer ieder lid van de gemeenschap zorg draagt voor het welzijn van het geheel en de gemeenschap zorg draagt voor het welzijn en de ontwikkeling van elk lid.
Johan Hoet
