Samenhuizenreis, dag 3: vrijdag 9 mei

Deze morgen vertrokken we uit Lyon. We rijden richting Grenoble maar stoppen onderweg voor een bezoek aan Le Chateau Partagé in Dullin. De bus kronkelt zich door smalle straten tot aan een 18de eeuws landhuis dat er imposant bij ligt in een blakende zon. Er is een prachtig uitzicht over de vallei, in de verte zie je besneeuwde bergtoppen van de Chartreuse.

Op dit ogenblik wordt het huis bewoond door 20 mensen: 11 volwassenen en 9 kinderen.
Het huis is in voortdurende verandering, zeggen ze zelf. De oorspronkelijke indeling als vakantielogement voor schoolkinderen is nog zichtbaar in de ruime kamers en kleine gangetjes, maar stilaan groeien er 6 volwaardige appartementen èn is er ruimte voor gastenkamers. De benedenverdieping is collectief: er is een grote semi-professionele keuken (dateert uit de tijd van de vakantiekolonie), een eetzaal, zithoek, wasplaats, atelier met materiaal, een polyvalente zaal,… Op het terrein van in totaal 5000m² zien we fruitbomen, bessenstruiken, kleine groentepercelen, een vijvertje en schuren.

Het landhuis wordt sinds 2009 bewoond door een groep, de bewoners spreken van een ‘eerste’ en een ‘tweede’ periode omdat ze een groot verloop van bewoners kenden. Sinds 4 jaar, na grondige veranderingen in de beheersstructuur, lijkt de situatie zich te stabiliseren.

Misschien door deze moeilijke doorstart besteden ze veel aandacht aan besluitvorming in groep en interne communicatie. Besluiten nemen ze volgens de principes van de sociocratie, maar ze nemen geen bezwaren mee. Ze werken daarentegen met een dubbele meerderheid. Dit betekent dat ze bij elke belangrijke beslissing streven naar “meer voor dan onthoudingen” en “twee keer zoveel voor dan tegen”. De agenda voor de wekelijkse vergadering wordt een week op voorhand doorgestuurd zodat iedereen de kans heeft om zich voor te bereiden.

Daarnaast is er om de 6 weken een “pépites et cailloux” samenkomst. Op dat moment vieren ze de realisaties en positieve ervaringen (goudklompjes) en leggen ze de ergernissen op tafel vooraleer die te groot worden (steentjes).

Er zijn veel werkgroepen: beheer, externe ruimte, binnenruimte, communicatie, evenementen, voeding, groepsdynamiek, huisdieren,… De bewoners eten niet systematisch samen.

De juridische structuur is een SCI, een Société Civile Immobilière. Het is een Franse beheersvennootschap waarvan de aandeelhouders fiscaal gezien worden beschouwd als de eigenaren van het huis. Instappers betalen € 60 000 en bewoners betalen maandelijks een woonbijdrage om de leningen aan de bank te kunnen voldoen. Alle bewoners zijn bestuurders.
Enkele bewoners hebben ervoor gekozen om ter plaatse te werken.

• Er is een biologische boerderij op het kasteel sinds 2011. Getuige daarvan zijn de 2 trekpaarden in de schuur.
• La Terre Ferme beheert de gastenkamers (capaciteit van 15p). Enkele bewoners volgen dit op.
• De bakkerij La Fournilière is er sinds januari 2014. Er worden 2 keer per week broden verkocht op de lokale markt en in naburige winkels.
• De houtdraaierij van Trois Petits Tours ontvangt het jaar rond stagiairs en verhuist binnenkort naar een andere locatie.

Een raad van de bewoners van dit mooie landhuis: wat écht belangrijk is in een woongemeenschap is ‘goede wil’. Als je die niet hebt, mag je alle mogelijke systemen uit de kast halen om een woongemeenschap te doen werken, het zal je niet lukken.

Met deze wijze woorden in het hoofd en na een echte Franse lunch (incl. een gesmaakte ‘chariot de fromage’) onder de lindebomen zetten we onze reis verder.

Meer info: www.lechateaupartage.fr